Van Cyprus naar IJsland

Zo….de tijd vliegt als je even niet oplet en druk bent. Mijn excuses voor het trage “posten” van een nieuw stukje, ik probeer het vanaf nu weer wat meer bij de houden.
Consequentie van mijn laksheid is dat ik nu heel erg in mijn geheugen moet graven wat er in de afgelopen tijd allemaal gebeurd is….en dat het doordoor een beetje een opsomming is geworden.

Cyprus….alweer een maand thuis, maar in de tijd voor vertrek heeft er nog veel plaatsgevonden. Allereerst kregen we tijdens een parade onze medaille voor het feit dat we langer dan 90 dagen op missie waren. Aangezien wij een iets andere rotatie hebben dan de andere landen (eens per 6 maanden ipv 1 x per jaar) was het een kleine groep die een medaille kreeg. Erg klein eigenlijk, de Nederlanders en twee El Salvadorianen. Gevolg was dat de organisatie ook op weinig schouders kwam te liggen……(mn mijn schouders :-)). Gelukkig hebben andere collega’s (ook de andere contingenten) heel veel werk uit handen genomen, met betrekking tot de bar en het helpen met op- en afbouwen van de locatie. Alles was in kannen en kruiken, totdat…..op de avond zelf de stroom uitviel. Geen soundsysteem, microfoon deed het niet meer en er moesten wel toespraken gehouden worden (en wat voor het merendeel van de gasten belangrijk was: de drank moest koud blijven!). Gelukkig werd een aggregaat gevonden en kon alles op het laatste moment toch nog door gaan. De ceremonie duurde slechts een half uur, wat gezien de temperatuur uitstekend was. Daarna een hapje en een drankje samen met de gasten, waarvan ook een aantal collega’s uit Nederland die voor deze parade overgekomen waren.

De week na de medalparade was reeds onze mug-out, het feest om afscheid te nemen van de collega’s die weer naar huis gaan (wij dus). Eerst werd door de contingentscommandant van het vertrekkende contingent iets over de collega’s gezegd, waarna een aandenken werd uitgereikt. Dit werd per contingent herhaald, er vertrokken collega’s van vier contingenten (Ieren, Argentijnen, Kroaten en Nederlanders). Hierna had ieder contingent een powerpoint presentatie (met muziek) gemaakt over de tijd in Cyprus van het contingent. Tegen een uur of 10 waren alle officiële plichtplegingen voorbij en kon het feest beginnen. Tot in de late uurtjes werd er gedanst, de Ieren hadden het prima naar hun zin met Karaoke (as always).

Tja….en daarna de laatste dagen….handtekeningen halen op de UNPA (head quarters) om ervoor te zorgen dat je je laatste maand salaris zou krijgen. Ik ben bij mensen en kantoren geweest die ik in al die 6 maanden niet gezien had…..en toch had ik hun handtekening nodig om van het eiland af te komen!? Verder zaken overdragen aan de nieuwe contingentscommandant en proberen nog even te genieten van het mooie weer (ZWEMBAD!!).
Wat me heel erg goed deed, is dat de buitenlandse collega’s waar ik veel mee optrok mee gingen naar het vliegveld om ons uit te zwaaien. Afscheid is niet makkelijk…..tot op heden heb ik nog steeds regelmatig contact met ze via Skype of facebook (buitenlandse versie van hyves), maar ik weet ook dat dit zal verwateren. Wat betreft de meeste vrienden is dit waarschijnlijk toch een definitief afscheid geweest :-(.

Michiel kwam eveneens op 13 augustus op Schiphol aan, met een vlucht die een half uur eerder arriveerde. Zo konden we samen naar huis, tenminste….naar ons Rotterdam-huis. Want eigenlijk is IJsland nu thuis….
In Nederland had ik direct een afspraak met de kledingwinkel om al mijn uniform spullen in te leveren en moest ik handtekeningen scoren in het hoofdbureau om mijn laatste salaris te ontvangen (waar heb ik dat eerder gehoord?). Dezelfde dag meteen maar een medische keuring om te kijken of ik gezond uit Cyprus teruggekomen was. Nou….dat was een JA, m’n vetpercentage was zelfs met 6 procentpunt verminderd. Was dat sporten toch nog ergens goed voor ;-).
Helaas was het in NL niet zo heel erg mooi weer, maar toch hebben we er het beste van gemaakt. Lekker samen gesurft en een dag met een catamaran op pad geweest. Wind was er wel genoeg!

En ja….weer een afscheid……op zaterdag een open huis gehouden om iedereen nog even te kunnen zien. Out of the blue was het mooi weer. Gelukkig maar, want daardoor konden we lekker boven buiten zitten en konden de kids lekker op het binnenplein spelen. Super om bij te kunnen kletsen met vrienden. Helaas kon niet iedereen op zaterdag, maar aangezien ik 2,5 week in NL was, was dit niet onoverkomelijk. Het land door geweest om toch overal m’n neus even te laten zien.

31 augustus naar IJsland vertrokken….naar huis…. Raar gevoel, maar wel helemaal lekker om hier te zijn. De volgende dag moest Michiel meteen alweer werken (euhm…best logisch na 2,5 week vakantie) en had ik het huis alleen. Lekker kasten uitgemest (2 vuilniszakken met kleding weggegooid….oh…wellicht hadden die dan niet met de boot naar IJsland gehoeven) om ruimte te maken voor de spullen die over een paar weken met de laatste zending uit Rotterdam komen.

Druk bezig geweest met IJslands leren, kom je in de supermarkt en zoek je naar “sveppir”. Liggen er gewoon champignons uit Nederland in een Nederlands doosje met Nederlandse tekst. Hmm…..waarvoor was ik ook alweer aan de studie? Maar goed, verder komt het wel van pas. Toch leuk om in de supermarkt in het IJslands om dingen te vragen en te bedanken. Volgende week begint de cursus IJslands waar we ons voor op hebben gegeven, ben benieuwd. Ons huis zit nu al onder de gele post-its, om de items in huis te leren. Helaas blijven ze niet hangen op kleding :-).

Waar ik nog even aan moet wennen, of in ieder geval aan moet denken, is dat men hier in IJsland de schoenen uit doet als je ergens binnen gaat (bij vrienden). Meteen maar al m’n oude sokken weggegooid, zal je maar gebeuren…sta je daar met een gat in je sokken…hahaha.
Verder stikt het hier van de zwembaden……momenteel zwem ik in een buitenbad. Het water is super warm, ik zweet gewoon tijdens het baantjes trekken, maar boven water is het behoorlijk koud. Iedere keer dat ik boven kom, voel ik de kou over m’n hoofd trekken. En helaas is het bad maar 25 meter, ben gestopt met baantjes tellen. 60-80 baantjes bijhouden is gewoon niet te doen, ik heb besloten nu maar op tijd te borstcrawlen. Na 45 minuten zwemmen houd ik het voor gezien. In die 45 minuten heb ik dan al vele IJslanders zien starten met zwemmen en na 10 minuten alweer naar een hot-tub zien vertrekken…..ik vermoed dat ze thuis allemaal zeggen dat ze hard sporten, veel baantjes trekken, maar na 10 baantjes het voor gezien houden en lekker in het hete water gaan zitten kletsen met vrienden.

Verder houden ze hier wel van feestjes, alles is wel een goede reden. Afgelopen weekend waren we in Keflavik, waar 3 dagen lang gevierd werd dat de kuststrook (rotsen) weer met lampen verlicht werd. Iedere avond bands op een podium en op zaterdag een groots vuurwerk. Ik moet zeggen, zelfs met oud en nieuw in Rotterdam is er minder vuurwerk. Dit was echt indrukwekkend, ben benieuwd naar O&N hier in IJsland. Voordeel van een eiland met weinig inwoners: je staat bijna altijd vooraan als je wilt en als je lekker wilt dansen op het gras, loop je niemand voor de voeten. Het is wel druk, maar gewoon te overzien….gezellig zoals we in NL zouden zeggen.

De afgelopen twee dagen moest Michiel in Akureyri werken, in het Noorden van IJsland (nou ja, twee keer 1,5 uur werken maar een halve dag heen rijden en een halve dag terug rijden). Aangezien ik nog geen baan heb, ben ik meegegaan en hebben we dus de auto genomen. Vijf uurtjes rijden…..veel natuur gezien onderweg vanuit de auto :-), zag er wel schitterend uit! Op de terugweg nog even bij een waterval gestopt en bij wat lavaformaties (zien er uit als kraters, maar…waren het niet). Jammer genoeg hadden we niet genoeg tijd om veel te bekijken, maar het noorden is zeker de moeite waard om nog een naar toe te gaan. Wellicht in de zomer met de motor, kunnen we er een aantal dagen voor uit trekken met een tentje achterop.

Nou….dit was het wel weer even voor zover.

Groeten uit Hafnarfjodur,

Lonneke