Sneeuw komt er aan.....

Oké, ondertussen heeft het hier ook al behoorlijk gesneeuwd en heb ik m’n winterjas aan. En ja….de dagen worden steeds korter. Het devies is om zo laat mogelijk op te staan, zodat je niet merkt dat het heel lang duurt voordat het licht wordt. Helaas zit ik al rond 9 uur achter de computer in een zwart gat te kijken (in Nederland heet dat een raam), maar in het weekend lukt het prima.

Ik heb een aantal keren de vraag gehad of ik ook op de fiets naar sport cq werk ga. Nou….nee. Ik heb het 1 keer geprobeerd in het dorp richting de supermarkt. Heuvel op met mijn fiets met 3 versnellingen was geen succes (lees: lopen). Verder dan dit zal je mij niet zo snel zien doen. Ja, je ziet zo nu en dan een gek met zelfmoord neigingen op de fiets. Het probleem is: de wegen naar Reykjavik zijn 80 of 90 km/uur wegen (dat is het maximum hier!) zonder fiets- of voetpad. Echter als fietser word je wel geacht langs deze weg te gaan, dus gewoon op de vluchtstrook. Alleen…die is er meestal niet, dus fiets je op het randje van rijstrook waar de auto’s je voorbij razen. En daarbij….snelwegen hebben invoegstroken….. fietsers moeten ook die invoegstrook oversteken/passeren, terwijl er net een auto aan komt rijden die wil invoegen. Zie je het voor je? Nou, ik heb het een paar keer zien gebeuren en besloten dat op de fiets naar Reykjavik geen optie is.

Vorig weekend zijn we met wat IJslanders en twee auto’s een dag op pad gegaan. Afgesproken om 09:30 uur, wij zaten netjes klaar. Stom stom stom….IJslanders zijn altijd te laat. Toen we rond 10.15 uur wegreden was het een stralende dag: lekker koud (-6 graden), blauwe lucht en een zonnetje. Hoe verder we het binnenland ingingen, hoe kouder het werd. Ondertussen hadden we allemaal onze warme overall reeds aangedaan over onze kleding , aangezien de temperatuur al gedaald was naar -11 graden. In de auto is dat geen probleem, maar de auto voor ons was al een paar keer vast komen te zitten in de sneeuw en dan moet je er toch uit (al is het maar om foto’s te maken).
Na een paar uur rijden moest ik naar het toilet. Alleen…niets aanwezig natuurlijk, we waren tenslotte aan het terreinrijden…. De mannen stonden (alleen bij erg hoge nood ivm de kou) gewoon buiten, maar ja….geen plastuitje bij me (lijkt me trouwens een drama zo’n ding). Het begon ook nog te sneeuwen…. Niet getreurd, met een paar minuten zouden we bij een huisje zijn, voordat we de gletsjer op zouden gaan. Hoera!! Helaas….huisje afgesloten en alles dicht. Als je moet, dan moet je. Dus ik bij ondertussen -12 graden de overall uit … bibberdebibber … spijkerbroek naar beneden en met de billen bloot in de sneeuw om dan eindelijk toch te kunnen plassen. Geloof me, dat lucht op!!!
Op de gletsjer zelf was het helaas erg mistig, geen hand voor ogen te zien. Probeer dan maar eens een spoor te volgen (wat noodzakelijk is). Maar voor onze “chauffeur” (collega/vriend van Chiel) geen probleem….hij besloot om even een stukje van de kant af te rijden, in de losse sneeuw. Hmm…kon net. Totdat zijn telefoon ging en….hij die gewoon opnam!! Met 1 hand aan het stuur en zonder concentratie: gedoemd te mislukken. Binnen 5 seconden maakten we een smak met de auto in de sneeuw, er ging zelfs een sneeuwhoos over het dak heen. Vast is echt vast :-). Daarom ga je dus met 2 auto’s, met een sleepkabel waren we zo weer los en op het “harde” pad. Wel een super leuke dag!!

Tijdens het uitgaan in Reykjavik via via weer nieuwe Nederlanders ontmoet. Een van hen traint een basketbal damesteam. Of ik het leuk zou vinden om mee te doen?! Nou…ja, eigenlijk wel. Vorige week voor het eerst meegetraind op een onchristelijke tijd (21:30 tot 23:00 uur). Met mijn korfbalachtergrond kan ik een beetje meekomen, maar om te komen tot een wedstrijd zal ik toch nog heel vaak moeten trainen. In januari zal ik echt van start gaan. Momenteel heb ik nog 2 avonden in de week IJslandse les en het basketbal is 3 avonden trainen in de week + een wedstrijd. Net iets teveel en het valt ook op dezelfde avonden. Waarschijnlijk ga ik IJslandse les in januari verplaatsen naar de ochtenden, zodat ik ’s avonds kan trainen. We zien het wel….. Momenteel ben ik ook in gesprek bij de IJslandse politie, benieuwd of daar wat uitkomt qua baanmogelijkheden. In dat geval kan ik niet overdag les volgen. Maar goed, zo’n vaart zal het niet lopen, het tempo van reageren hier kennende….

Mijn collega’s bij de beveiliging roken bijna allemaal. Maar niemand steekt een sigaret op!? Ze gebruiken namelijk allemaal andere producten: de een snuift tabak van z’n hand af alsof het cocaïne is, de ander spuit het in z’n neus met een neusspray en vaak ook wordt tabak onder de bovenlip geschoven. Deze laatste optie is het minst….ik heb meerdere malen een lachende graaf dracula gezien met zwarte tanden van de tabak die naar beneden kwam zetten. Het lost wel het probleem op van de rookvrije ruimtes en de tijd die het kost om buiten te gaan roken….. (natuurlijk zijn er ook genoeg IJslanders die gewoon roken!)

5 december was reeds het kerstdiner bij Michiel op de zaak. Toch leuk, op Sinterklaas een etentje. Iedereen opgedirkt en lekker op z’n IJslands allemaal in het zwart (ik geef toe…ik ook). Het eten was super: allemaal IJslandse traditionele kerstgerechten zoals hangikjöt (gerookt lamsvlees), rendier, zure haring (jaja) en zoete aardappels. Door collega’s werd een kerst-toneelstukje opgevoerd, waar wij weinig van konden verstaan :-;. Tevens werd een optreden verzorgd door een bekende IJslandse zanger (klonk erg goed), waarna de muziek hard aanging en iedereen mee hoste op….ABBA!! De ABBA film is hier helemaal hot…. De directeur kwam nog even vragen of we het naar ons zin hadden. Toen hij zag dat ik geen alcohol dronk (vanwege het zijn van de BOB), werd meteen even vermeld dat er ook taxi’s waren. Hahahaha…voor een IJslander geen feest zonder alcohol.

De volgende dag, 6 december, was door de Nederlandse Vereniging een Sinterklaasfeest georganiseerd. Snel voor aanvang nog even de locatie versierd met Nederlandse vlaggetjes, balonnen en een grote poster van Sinterklaas die de kinderen tijdens de Nederlandse les (op zaterdagen) hadden getekend. Iedereen werd geacht iets te eten mee te nemen, dus ook daar was voor gezorgd. Uit Nederland hadden we zelfs pepernoten meegenomen.
Samen met Gaby was ik zwarte piet en Leo speelde dit jaar de Sinterklaas. De pakken die we hadden waren echt helemaal super, geen probleem om me in te leven als piet. Alhoewel…ik was even vergeten hoe afschrikwekkend een piet is. Het eerste kindje dat binnenkwam, begon meteen te huilen en kroop zo ongeveer in de benen van mama. Toch maar iets voorzichtiger benaderen….

Ondertussen ook al een keer naar de tandarts geweest vanwege kiespijn. Ondanks de pijn moest ik wel lachen toen ik binnenkwam. Zelfs bij de tandarts moet je je schoenen uit doen! Iedereen doet daar vrolijk aan mee. Deed me toch even denken aan Nederland. Daar vindt men het soms raar dat andere culturen verwachten dat je je schoenen uit doet en wordt het met grote tegenzin gedaan (als de schoenen al uit gaan).
Verder kennen ze hier geen tandartsverzekering…dat was even slikken….200 euro voor een gaatje neerleggen. Dat is nog eens een motivatie voor goed poetsen :-;!

Afgelopen weekend de kerstboom gehaald, de dag na de Sinterklaasviering. Willen we er nog een beetje van kunnen genieten voordat we naar NL gaan, dan moet ‘ie vroeg gekocht worden… Toevallig begon het net te sneeuwen en konden we dus in de sneeuw op bomenjacht. Goed voor de sfeer….
De bomen hangen hier allemaal aan een touwtje, zodat je kan zien hoe de boom er uit ziet. Tevens hangen ze op hoogte bij elkaar en dus op prijscategorie. Hoe hoger de boom, hoe meer je bij de kassa af moet rekenen. Van andere Nederlanders hoorde ik horrorverhalen van 120 euro voor een boom vorig jaar….was erg blij met onze grote boom voor 70 euries (nog steeds meer dan in NL, maar dat hoort erbij).
Even ingaan op de sneeuw, aangezien iedereen denkt dat we hier tot onze nek in de sneeuw zitten. Het heeft afgelopen week 3 dagen gesneeuwd, waarbij een heel pak bleef liggen. Nu is het echter weer 5 graden boven nul, is alles weg en regent het af en toe. Klinkt heel Nederlands, toch?!

Aankomend weekend gaan we eten bij een Japanse vriendin, Tomoko. Hopelijk hoef ik niet te lachen….het is echt waar wat betreft het uitspreken van de “r”. Ze kan er niets aan doen, maar het is gewoon glappig :-).
De dag erna eten en klaverjassen bij Nederlandse vrienden en dan is het al bijna zover….kerst in Nederland! De tijd vliegt, heb het idee dat we een paar weken geleden nog in NL waren (ok, het was eind oktober…maar het voelt als eind november).

Groeten uit een nat IJsland
Lonneke