de eerste week...

Zo, vanochtend het oude contingent naar het vliegveld gebracht, vanavond komt het nieuwe contingent. Eindelijk, na een week heb ik wel zin om echt te gaan beginnen!

Om maar met de deur in huis te vallen...nee, het is niet warm. ook hier is het winter (al zit ik dit op het balkon te tikken). Deze en komende maand behoort het zelfs regentijd te zijn en dat heb ik wel gemerkt. Al een aardige plensbui over me heen gehad. Ik hoop wel dat het echt hard gaat regenen binnenkort, anders gaat het zwembad straks niet open (eigenbelang).
Misschien iets wat ze hier moeten overwegen: om warm water te krijgen moet je de kraan (ik overdrijf niet) 5 minuten laten lopen. Maar we hebben wel een ernstig gebrek aan water, in de zomer worden we waarschijnlijk zelfs aan banden gelegd mbt gebruik (douchen enzo). Raar??

De eerste week heb ik in Famagusta gezeten, omdat ik anders op de bank zou moeten slapen. Voor een dag niet erg, maar een week is net te lang (en te weinig privacy, met 60 kg bagage om je heen). Iedere ochtend heen en weer rijden, uur heen en een uur terug. Voor een week prima te doen.
De eerste dagen heb ik met name contingentwerkzaamheden van Peter overgedragen gekregen. Alle informatie die je dan krijgt en daarbij de hoeveelheid mensen aan wie je wordt voorgesteld...aan het einde van de dag ben je gewoon echt moe! Daarbij werd ik ook al bij mijn nieuwe baas voorgesteld, zodat ik daar ook meteen aan de slag kon. Al met al best een drukke week daardoor.

Ik ben aangesteld als coordinator van SCAT. SCAT staat voor sector civil affairs team, eigenlijk de civiele tak van UNPOL. UNPOL doet de patrouilles in de bufferzone, SCAT zorgt voor de vergunningverlening. Mensen die activiteiten willen ontplooien in de bufferzone (bouwen of "boeren"), moeten dit aanvragen bij SCAT. Vervolgens gaat het de ambtelijke molen in (veel formulieren maken etc, je kent het wel), waarna wel of geen toestemming wordt gegeven. Dit gaat allemaal in overleg, het zogenaamde 3-pilaren systeem: SCAT, UNPOL en de militairen.
De bufferzone heeft 3 sectoren, met in iedere sector een SCAT-team. Deze teams hebben een teamleider, die ik vervolgens weer aanstuur, samen met mijn plaatsvervanger Kath (uit Australie). Een hele leuke job, aangezien ik me met de gehele bufferzone mag bemoeien en daar dus ook geacht wordt langs te komen. Procesmatig kunnen er nog wel wat verbeteringen gemaakt worden, ik heb er nu al zin in. Eerst nog een week introductie, daarna echt aan de slag (al ben ik in de afgelopen week behoorlijk bijgepraat en heb ik me ingelezen).
Verder is de positie politiek ook interessant....ik werk voor UNPOL, maar mijn dagelijkse (inhoudelijke) baas is het hoofd van SCAT, een burger. Ik denk dat het een leerzame 6 maanden gaat worden.

O ja...ik heb geen ingebouwde tomtom :-) Iedereen rijdt hier gewoon zonder kaart en gebruikt gebouwen als herkenningspunt. Zo woon ik vlakbij Coca Cola Road (zit een coca cola fabriek). Maar vraag niet aan een Cyprioot waar Coca Cola Road is, want dan kijken ze je vreemd aan... Verder heb je nog Mac Donalds Road (jaja) en Chicken Road. Ken je die 3, dan kom je een heel eind. Denk je...totdat je met de helikopter over Nicosia vliegt en ziet hoe mega groot Nicosia is. Ik weet het nu zeker, ik ga nog wel een paar keer verdwalen!!!

Groeten uit een mooi, maar echt niet super warm, Cyprus (Nicosia)