Tijd voor luchtige zaken…

Weer een week voorbij gevlogen, ik vraag me af waar de tijd blijft. Aangezien ik vorige keer al veel verteld heb over wat mijn werk inhoudt, deze keer wat meer luchtige verhalen. Vergeet ook de PS onderaan niet te bekijken!!
Afgelopen vrijdag, ik was net op weg naar de fitness, werd ik gebeld. Er zou een lek in een pijp zijn ergens in de bufferzone in sector 2, men kon het niet oplossen en het zou een Civil Affairs zaak zijn. Vandaar dat men bij mij terecht kwam, ik zou het wel kunnen oplossen. Gelukkig was ik toch net op weg naar sector 2, aangezien daar de fitnessruimte is. Daar aangekomen werd ik aangesproken door Ruud, teamleider SCAT Ledra (sector 2). Hij zat daar met twee militairen, die om mij hadden gevraagd. Wat was nu het probleem? Een rioolpijp was geknapt in de bufferzone, waarbij veel water omhoog kwam. Men was bang dat het naar de Turkse kant zou stromen en dat daar veel heisa over zou ontstaan. De militairen hadden reeds getracht de gemeente en het waterbedrijf te bellen, maar aan de andere kant van de lijn alleen antwoordapparaten. De MOLO’s (militaire liaison officers) wilden het per se voor de volgende dag opgelost hebben. Hun JOC (joint operation center) van sector 2 kwam niet verder dan het lumineuze idee om mij in te schakelen. Ook al wist ik niet meer dan zij, ben ik toch maar een belrondje gaan houden. Eerst mijn contacten bij Civil Affairs. Iemand heeft toch wel een noodnummer van de gemeente of het waterbedrijf??? Euhm….nee dus. De CAMLO dan (civil affairs militair liaison officer). Hij kwam met het idee om JOC HQ (joint operations center head quarters) te bellen, die zouden zeker het nummer hebben. Aangezien ik via het JOC sector 2 gebeld was, dacht ik die troef nog maar even niet te gebruiken. De UNLOP dan maar (united nations liaison officer police), die heeft contacten met de Cypriotische politie. Hij zal toch wel wat weten? Helaas…wel iedereen meteen aan de telefoon, plusjes voor de bereikbaarheid. Uiteindelijk maar gezegd dat ze toch echt JOC HQ moesten bellen, ik kon me namelijk niet voorstellen dat zij de nummers niet zouden hebben. Ik op naar de fitness….nog geen 2 minuten later wordt ik gebeld door Vito, onze Italiaanse CAPLO (civil affairs police liaison officer, kan je het nog volgen?). Zijn Engels is niet zo goed….hij vertelde me dat hij werd gebeld door JOC HQ dat er een fiets in de bufferzone zou zijn in sector 2, dat het een civil affairs aangelegenheid was en dat hij niet wist wat hij moest doen. Of ik maar even met het JOC HQ contact op wilde nemen. Drie keer gevraagd wat er nou in de bufferzone was…hahaha…want ik begreep het al en hij niet. Hij verstond “”bike”, terwijl het uiteraard “pipe” was. Dus de vraag was weer bij mij terechtgekomen….zucht. Zelf maar met JOC HQ gebeld, wat ze nu aan het doen waren. Tja, het was toch echt een civil affairs aangelegenheid, vandaar dat ze de CAPLO belden. Hierop werd ik iets minder aardig en heb ik gezegd dat hij van het JOINT operation center is en toch zeker ook andere nummers moet hebben dan militaire nummers. Bedeesd zij hij dat hij verder zou gaan zoeken. Hierop heb ik Ruud gefrustreerd teruggebeld en gezegd dat hij het toch maar via CYPOL (de Cypriotische politie) moest gaan regelen, aangezien zij op zeker noodnummers moeten hebben. En ja, uiteindelijk via de UNLOP, die contact moet leggen met de CYPOL, is er contact gelegd met het waterbedrijf en is de gesprongen leiding gerepareerd. Pff…
Na een half uur werd ik door Federico, een andere Italiaan gebeld. Hij vertelde dat Vito mij niet meer terug durfde te bellen (ik was kennelijk iets minder amusant aan de telefoon geweest) en dat hij zich een beetje schaamde voor zijn Engels. Aangezien hij wel wilde weten wat nu het probleem was en of hij nog moest helpen, liet hij Federico mij bellen…geweldig toch?! En JOC HQ kwam na een tijd toch nog met een telefoonnummer….van een loodgieter op ons eigen terrein. Gelukkig dat we zelf al wat anders geregeld hadden!

Nog een vrije tijd verhaal….
Aangezien Michiel over een week langs komt, ben ik begonnen aan de papierwinkel. Om er voor te zorgen dat hij mee mag rijden in een VN auto, moet ik een uitgebreid formulier invullen dat er voor zorgt dat de VN niet aansprakelijk is als er iets gebeurt. Oke, wat moet dat moet. Ik vul netjes “partner” in bij het vakje waarin gevraagd wordt wat onze relatie is. Met het papier in de hand naar transport. Daar werd ik met een dringende blik aangekeken of hij toch echt niet mijn verloofde is. Euh….nee?! Nogmaals werd me dit dringend gevraagd. Euh…nee, echt niet. Jawel hoor, werd me gezegd, want een partner mag niet meerijden. Een VN auto is namelijk geen taxi, alleen familie of een verloofde mag mee. Onder protest heb ik het maar aangepast, nadat hij me bezwoer dat Chiel het in de toekomst niet kan gebruiken om me te dwingen…hahaha. Uiteraard was ik wel zo eigenwijs om te vragen hoe het dan zit als je al 10 jaar samenwoont maar gewoon niet van plan bent om te trouwen. “Ja, dat is een heel ander verhaal. Daar hebben we dan een andere term voor en dan mag het wel. “VN’s wegen zijn ondoorgrondelijk. Afijn, ik heb een getekend papiertje en Chiel mag meerijden.

Verder heb ik afgelopen weekend genoten van de laatste sneeuw. Ja echt, zo zit je in 20 graden en zo zit je op Mount Olympus met je kont in de sneeuw en glijd je op een plastic zak van een berg af. En zelfs een echte skibaan, met lift. Je gelooft het bijna niet, vandaar dat ik er maar een foto van heb gemaakt. Zal ‘m bij dit bericht plaatsen.

Groeten uit een heerlijk Nicosia. Vandaag een beetje aangebrand in de zon op het balkon :-)

P.S.: Verder nog groot nieuws….voor sommigen een verrassing, voor anderen reeds bekend. Ik ga emigreren naar IJsland nadat ik terug kom uit Cyprus. Dit betekent dus ook dat ik mijn loopbaan bij de politie voor een tijdje in de ijskast zet. Voor de details zie www.michielenlonneke.waarbenjij.nu