Nederlandse invasie

(Ik kreeg na het plaatsen een opmerking, dat ik deze keer niet gewaarschuwd had voor de hoeveelheid. Dus bij deze...je bent gewaarschuwd)

Sinds een paar dagen kan je niet meer met goed fatsoen in Reykjavik rondlopen. Denk je rustig een kopje koffie te kunnen doen in een café, zie (en hoor!) je overal Nederlanders om je heen. Soms heel duidelijk, vanwege de oranje kleding, soms iets minder expliciet, maar nog steeds zeer herkenbaar….. camping outfit aan, lang van postuur, glazige blik in de ogen van ‘waar ben ik nu weer beland’ en op zoek naar mayonaise bij de patat: duidelijk Nederlanders in het buitenland. En aan de andere kant….het voelt toch ook weer een beetje als thuis, Nederlanders onder elkaar, lekker gek in het oranje. Al vraag ik me af hoeveel oranje shirtjes die mensen hebben als ze vanaf maandag al in het oranje lopen en nog tot zaterdag moeten. Of zouden ze zich gewoon niet…nee…of toch?!

Even terug in de tijd. Begin mei zijn we met Thamar en Stefan (vrienden op IJsland) een weekend naar het schiereiland Snæfellsness gegaan. Aangezien het voor iedereen een lang weekend was (1 mei is iedereen hier vrij), was het nog lastig om een zomerhuisje te huren. Uiteindelijk, na wat Google-en, vonden we een huisje voor 2 nachten met een hot pot op de veranda. Niets meer aan doen, helemaal goed! Alleen qua afstand was het wat minder gunstig gelegen, vanaf de gletsjer Snæfellsness was het nog zo’n 45 min terug rijden naar het huisje. Als we er nog een dik uur bij op zouden tellen, waren we alweer in ons eigen bedje….maar dat mocht de pret niet drukken. Met de Lonely Planet en de Dominicus op zak hebben we het hele gebied afgestruind. Eerlijk is eerlijk, zonder dat soort boeken rijdt je overal voorbij en denk je “goh, dat ziet er mooi uit”, zonder te weten wat het is of wat er nog meer te zien is. Nu vonden we een kolonie zeehonden ergens uit het zicht achter een huisje. Zonder boek hadden we het al lang opgegeven, nu vonden we ze redelijk makkelijk en konden we heel erg dichtbij komen. ’s Avonds wilden de mannen lam op de barbecue. Gelukkig is dat een echte mannentaak, waar wij vanuit de hot pot onder het genot van een wijntje goedkeurend naar hebben gekeken. Tegen 23.00 uur was het eten eindelijk klaar en moesten wij (de vrouwen), verschrompeld en wel, dan toch echt uit de hot pot klauteren. Maar het moet gezegd, het smaakte voortreffelijk! Wat mij betreft blijft dit een mannen-baan :-). Zondag was een dag die in het teken stond van quad rijden. Michiel kende via zijn werk iemand met 4 quads, die wij een paar uur mochten gebruiken. Even onwennig, maar al snel crosten we gevieren over het strand en door de duinen, heuvel op en af. Echt gaaf!! En vermoeiend…onderweg naar huis zakten de oogleden af en toe dicht…

Even snel tussendoor….mijn trots is af!!! Zie http://www.weber.is/ voor mijn allereerste, geheel van scratch gemaakte, commerciële website. Ik vind ‘m echt super geworden, maar dat mag je zelf niet zeggen geloof ik. Afgelopen week heb ik een training aan het bedrijf gegeven over hoe de website ge-update kan worden. En vandaag kreeg ik het verzoek om volgende week op gesprek te komen voor nog een andere website voor dit bedrijf.
Maar dit dus even tussendoor…..

Ondertussen heb ik voor het beveiligingsbedrijf waar ik af en toe voor werk, een cursus havenbeveiliging gedaan. Geheel in het IJslands, maar dat moest geen probleem zijn, werd er van tevoren gezegd. Nou….dat viel niet mee. Na afloop zou er een test zijn, maar dat zou ‘een makkie’ zijn. Tss…ik begreep de test redelijk, maar als je niet alles gevolgd had tijdens de les, waren de antwoorden niet te geven. En daarbij, de antwoorden waren steeds ongeveer hetzelfde (4 meerkeuze antwoorden), maar dan een paar woorden anders bij ieder antwoord. Tja..ik zit op het niveau dat ik de zinnen ongeveer begrijp, maar die paar woorden meer of minder (of anders) maakt voor mij de zin echt niet beter. Dus wat moet je dan? Juist! Voor het eerst in je leven de antwoorden overschrijven van de collega naast je. Waarbij ik soms dacht dat hij het ook niet allemaal wist, maar ik had geen keuze. Achteraf blijkt dat ik (of liever gezegd ‘hij’) het gehaald heb. Deze cursus had ik nodig om komende zomer in de haven te werken als de cruiseschepen aankomen. Hierover straks meer…

Half mei was ik weer een aantal dagen in Nederland. Voor werk, maar uiteraard ook om even wat vrienden te zien. Voor werk? Nou ja….onbetaald werk dan :). Zoals eerder gezegd, ga ik voor Askja als assistent-reisleider eind juni tm half juli met een groep Nederlandse toeristen op pad door IJsland. Maar om dit te mogen doen, moest ik wel een 3 daagse workshop volgen in Apeldoorn. Weer heel veel meer opgestoken over IJsland, over wat te doen bij calamiteiten en over groepsprocessen. Het leven van een reisleider gaat niet over rozen ;-). Het was erg leuk om te zien wat voor een verschillende types reisleider zijn: van begin 20 tot eind 60 en van alternatief tot kak. Het is altijd afwachten wie je meekrijgt als reisleider als je je als klant aanmeldt voor een groepsreis, dat heb ik nu wel gezien. Maar iedereen heeft genoeg kennis en humor in huis. Uiteraard heb ik de reisleidster, met wie ik samen de reis ga begeleiden, ook ontmoet. Een hele leuke vrouw, als ik haar mag omschrijven dan zou ik zeggen “Erica Terpstra type”. Maar wellicht vindt ze dat geen leuke omschrijving en leest ze dit ook (sorry dan, ik bedoel het nl als compliment!). Nog een paar weken en dan is het zo ver!!

Eerst nog voorbereiden voor aankomend weekend. Eskimos, een reisorganisatie hier, heeft me gevraagd om dit weekend een groep van 14 Nederlanders te begeleiden. Ooit, in september, had ik mijn CV bij hen langs gebracht met de vraag of ze werk hadden. Toen niet, maar nu werd ik ineens gebeld. Zaterdag ga ik met de groep op de quad bikes de bergen in en riviertjes door. Gelukkig heb ik ondertussen dus al een keer op die dingen gezeten. Om helemaal zeker te zijn, heb ik afgelopen weekend een ritje met een van de andere gidsen gemaakt. Helemaal gaaf!! En ik klaag niet, gratis een middagje privé quad rijden en komend weekend weer 3 uur… Aanstaande zaterdag moet ik daarna wel snel naar huis, omkleden en naar het park in Reykjavík. Daar hebben we namelijk een BBQ met een groot aantal Nederlanders die naar het voetbal gaan kijken. Hopelijk is het lekker weer…ik zie ons al liggen in het park….13 graden, t-shirtje aan (ja, hier kan je met 13 graden in een t-shirt lopen en kijkt niemand raar op!!), hamburger op de BBQ…..en dan om 18.45 uur in het stadion kijken naar IJsland – Nederland. Uiteraard hebben we allemaal een kaartje en zijn we oranje gekleed. Wel zitten we tussen de IJslanders, aangezien we ons kaartje hier gekocht hebben. Na afloop natuurlijk even een biertje (of wat anders) in de kroeg. Niet te lang, want de volgende dag moet ik alweer heel erg vroeg met de groep Nederlanders op pad om de Golden Circle toer te gaan doen. Spannend, want ik ben de enige gids. Wie mij een beetje kent, weet dat ik me goed heb voorbereid: alles wat er te vertellen is, heb ik opgeschreven en ben ik nu uit mijn hoofd aan het leren. Maar ja….in het echie is het toch altijd anders. Hopelijk zijn ze een beetje lief voor me :-). Wel een lange dag, van half 9 tot een uur of 9/half 10. En….hoera….hier op IJsland krijgen gidsen best behoorlijk betaald!!

Om even op die 13 graden en t-shirts terug te komen…ik maakte geen grapje. Als de zon hier schijnt en het is een graad of 13, dan vindt men het een heerlijke dag en gaat de jas uit en meestal ook de trui cq het shirt met lange mouwen. Wij hebben al eens verbaasd vanaf een bankje zitten kijken naar mensen liggend in het park op een kleed, alsof het hartje zomer was. En ze waren niet de enigen, het hele park lag er mee vol!! Terwijl wij alleen onze jas uit durfden te doen als de zon achter de wolken vandaan kwam. Wat ik dan weer wel begrijp, is in je bikini liggen met 13 graden. Nee echt, ik heb het ook gedaan zonder te bevriezen. Je kan hier namelijk aan het zwembad liggen op van die heerlijke bedden, uit de wind en in de zon. Het voelt dan best een stuk warmer dan 13 graden. En als je het echt te koud krijgt, dan ga je gewoon in de hot pot zitten met je gezicht in de zon. Ik vind het een uitvinding!

Zelf hebben we ook al eens ’s avonds gepicknickt op het strand. Kleedje neergelegd, hapjes erbij (wel een trui aan!) en lekker relaxen. Helaas vergat Michiel vervolgens zijn portemonnee op het strand en kwam hij daar pas de volgende dag achter. Bankpasje tijdelijk laten blokkeren (daar kunnen ze in NL nog wat van leren) en hopen dat ‘ie gevonden was. Want ja, we wonen nou eenmaal wel op IJsland. En ja hoor, die avond werd hij gebeld door een man, wiens dochter Michiel’s portemonnee gevonden had op het strand. Wij meteen naar zijn huis rijden met een fles wijn en flink wat IJslandse kronen voor de spaarpot van zijn dochter (de eerlijke vinder moet beloond worden). Alles zat er nog in, van euro’s tot dollars (ik geef toe….waarom zitten die in je portemonnee Michiel??) en alle pasjes. En nu komt het mooie van het verhaal: op IJsland kan je gewoon je pasje weer laten de-blokkeren als je ‘m tijdelijk hebt laten blokkeren. Niks geen kosten, niks wachten op een nieuw pasje….gewoon meteen weer bruikbaar nadat je je gezicht en het pasje hebt laten zien bij de balie van de bank. Als dat nou niet eens handig is?! In Nederland gaan ze er waarschijnlijk gewoon nooit van uit dat ‘ie ooit nog gevonden wordt (en dan ook nog eens terug gegeven wordt!).

Zoals iedereen waarschijnlijk wel weet, is het hier nu erg lang licht. Heerlijk voor je energie hoeveelheid ’s avonds, dramatisch voor de ochtend. Vaak, zeker in het weekend, eten we pas rond een uur of 10 en besluiten we tegen een uur of half 12 om nog een filmpje te kijken, ‘want het is nog zo licht’. Vervolgens gaan we dan rond 2 uur eens naar bed en is het de volgende ochtend echt een ramp om uit bed te komen. Maar ja… de IJslandse les roept (en Michiel’s werk). Zelfs als we proberen op tijd naar bed te gaan, wordt het niets. Draai, draai, draai…..”wat is het licht he?” “ja, kan jij slapen?” “nee”…..Wat wel leuk is, is dat je ‘s avond tot midden in de nacht ergens kan gaan kaarten en dan naar buiten loopt en denkt ‘goh, het is nog net zo licht als vanmiddag’.

Verder heb ik me met Pinksteren over mijn golf-antipathie heen gezet. Ik vind het namelijk een sport voor later, als je geen andere sporten meer kan (bijvoorbeeld omdat je te oud bent om nog hard te kunnen lopen). Maar ja, teveel mensen om me heen vinden het wel leuk, dus ik mee. Hier mag je gewoon de baan op zonder GVB, zelfs Lonnekes zonder ervaring kunnen een 9 of 18 hole doen. Eerst even de techniek oefenen op de driving range en daarna het echte werk. En ik moet zeggen…..de tijd vloog. Lekker een beetje “slaan” op het gras, gefrustreerd raken omdat het putten niet wil zoals ik dat had gewild, beetje beter voelen omdat het bij de mannen voor hun doen dramatisch gaat en ik zelfs een hole win (in 4 slagen had ik de bal geput!!!) en aan het eind van de dag rozig van het in de zon staan. Wanneer gaan we weer???

Nu zal ik even terug komen op het verhaal van het beveiligingsbedrijf. Want ik zou gaan werken in de haven…totdat….het economisch bij Michiel op z’n werk allemaal toch niet zo goed gaat. Lang verhaal en ik zal het kort maken: het ziet er naar uit dat we zeer waarschijnlijk eind augustus terug komen naar Nederland. En ja, als dit mijn enige zomer op IJsland is, dan ga ik niet fulltime 12 uur shifts draaien als het niet financieel echt nodig is. Gelukkig begreep men dit wel en werd me niets kwalijk genomen. Voor mij is het dan ook nog even genieten van het land, werken voor Eskimos & de nieuwe website maken en zorgen dat ik een baan in Nederland heb als ik terug kom. Momenteel ben ik dan ook druk aan het solliciteren. Het valt me mee dat er in NL nog zoveel echt leuke banen geadverteerd worden. Maar goed, ik juich niet te vroeg, want voor hetzelfde geld solliciteren er 200 man met mij mee op die leuke banen….
En ja, we zijn (in ieder geval: ik ben) erg verdrietig dat we alles wat we hier aan het opbouwen waren, weer achter moeten laten. Aan de andere kant zie ik IJsland niet zo snel opkrabbelen uit dit dal en is het wellicht voor nu beter om terug naar Nederland te gaan. Wellicht over een paar jaar, als het weer wat aantrekt, dan….je weet het nooit. In ieder geval zul je ons nog vaak terug zien hier op IJsland!!
O ja, tips voor een baan zijn natuurlijk van harte welkom :-).

Ik ga me verder voorbereiden op het gids-werk van aanstaand weekend en uiteraard de wedstrijd IJsland – Nederland.

Tot snel in Nederland.

Groeten
Lonneke

P.S.: Ik heb hier al oplaadpunten voor elektrische auto’s gesignaleerd in de winkelstraten (alleen de auto’s nog niet). Nederland heeft dat toch nog niet of loop ik erg achter?